Cabalos e lobos

al aire libro

“Ha mulheres que fazem magia e se transforman em bibliotecas ambulantes»

Hace tiempo, antes incluso de que fuese publicado, deberia haber inaugurado esta sección con el flamante Premio Blanco Amor 2014. La novela voló conmigo en mi periplo Atlántico-Pacífico y fue allí, un mal día, de una mala semana, de un mal mes, cuando me enteré de que el premio era para quien más lo merecía: El periodista y escritor (y amigo) Fran P. Lorenzo.

Arrullada por la hamaca de mi terraza, imaginando que tras aquellas montañas de extraños atardeceres rojos estaba la vida, recuerdo que lo celebré preparándome un Martini, sola; eran tiempos en los que mi tutor acababa de tirarme en la bolsa de los deshechos orgánicos y la familia aún no me había acogido en su núcleo de afecto y protección.

Conste que ni así me dispuse a leer el libro; dolía demasiado, porque es una novela que duele y porque la distancia hacía que aún sangrara más. Una vez de vuelta… pues ya me hacía ilusión esperar a ser la primera en comprar ¡la segunda edición!

No  obstante, aunque lo más propio de este espacio de domingo es que escriba un fragmento de la obra para animar a su lectura, hoy me voy a permitir destacar las palabras añadidas, esas que el autor te dedica, íntimas y personales; porque sí, porque las necesito y porque no dejan de definir, al  mismo tiempo, quién protagoniza esta historia.

Porque sei que te verás recoñecida neste relato de mulleres que loitan polo que queren, que aman sen medida, que perden a confianza e que a volven a gañar e que habitan, con forza, as capitais do seu exilio

Fran P. Lorenzo, Cabalos e lobos. Ediciións Xerais. 2ª Edición Xullo 2015 

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s